Wieża Ciśnień

Płock, usytuowany na wysokiej skarpie, przez całe wieki cierpiał z powodu niedostatku wody. W 1498 r. miasto otrzymało zgodę króla Jana Olbrachta na budowę wodociągu, jednak prace zostały rozpoczęte dopiero w 1535 r. Mieszczanie niedługo cieszyli się z kosztownej inwestycji, bo już około 1580 r. Jędrzej Święcicki napisał: „gmin miejski wodę do picia lub innych potrzeb niezbędną, czerpaną w dzbany dźwigać musi pod górę. Wodociągów nie ma bowiem w tym mieście”.

Płock, usytuowany na wysokiej skarpie, przez całe wieki cierpiał z powodu niedostatku wody. W 1498 r. miasto otrzymało zgodę króla Jana Olbrachta na budowę wodociągu, jednak prace zostały rozpoczęte dopiero w 1535 r. Mieszczanie niedługo cieszyli się z kosztownej inwestycji, bo już około 1580 r. Jędrzej Święcicki napisał: „gmin miejski wodę do picia lub innych potrzeb niezbędną, czerpaną w dzbany dźwigać musi pod górę. Wodociągów nie ma bowiem w tym mieście”.

Pierwsze nowoczesne wodociągi powstały dopiero w 1892 r. Koncesję na ich budowę otrzymał Selerok Cheston z Moskwy. Stacja pomp i filtrów została zbudowana u podnóża skarpy nad Wisłą.

Pięciopiętrową, ośmioboczną wieżę ciśnień wzniesiono przy końcu ul. Warszawskiej. Zbiornik umieszczony na najwyższej kondygnacji miał pojemność siedmiu tysięcy wiader.

Obok wieży ciśnień znajdują się budynki, w których mieści się Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa. W murach uczelni kryją się pozostałości dawnego kościoła św. Marii Magdaleny i klasztoru z XVII w. należącego do norbertanek, które przybyły do Płocka około 1190 r. Budynki po 1819 r. zostały zamienione na koszary wojska rosyjskiego.

źródło: ”Przewodnik Płock” wyd. Płocki Instytut Wydawniczy